...Szlakiem zabytków...

Powstały ok. 1500 roku modrzewiowy kościół Świętej Trójcy jest jednym z najcenniejszych zabytków drewnianej architektury sakralnej i jednym z najpiękniejszych kościołów na Ziemi Wieluńskiej.

Pieczołowicie odrestaurowany zarówno wewnątrz jak i z zewnątrz zachwyca swą urokliwością.
Świątynie podobnie jak inne z przełomu XV i XVI wieku jest zwrócona swą częścią prezbiterialną ku wschodowi (w stronę grobu Chrystusa z Jerozolimy)
Od zachodu przylega dzwonnica, poprzez którą wiedzie główne wejście do świątyni.
Po przekroczeniu progu świątyni mamy okazję podziwiać niezwykle piękną i polichromię przedstawiającą sceny Męki Pańskiej, znajdująca się na ścianach nawy i prezbiterium. Polichromia na stropie nawy i prezbiterium, pochodząca z około 1520 roku przedstawia scenę zaśnięcia Matki Boskiej w otoczeniu motywów roślinnych.
Ołtarz główny to późno gotycki tryptyk mieszczący w sobie rzeźby Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz Św. Barbary i Św. Mikołaja. W ołtarzach bocznych pochodzących z XVIII wieku Znajdują się dwa obrazy z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej oraz Św. Jadwigi Śląskiej.

Wzniesiony w początkach XVI wieku około 1520 roku kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych jest typowym przykładem tzw. stylu wieluńskiego.
Podobnie jak w Grębieniu Świątynia jest skierowana swą częścią prezbiterialną na wschód. Od zachodu znajduje się wieża poprzez którą prowadzi główne wejście do świątyni.
Do kościoła natomiast wchodzimy wejściem bocznym przez kruchtę, która od strony południowej przylega do ściany nawy.
Wyjątkowym w popowickiej świątyni jest wieża, która inaczej jak w przypadku obiektów sakralnych z tego okresu, jest nieco niższa od górnej krawędzi dachu.
Zwiedzając kościół warto zwrócić uwagę na okap znajdujący się nad prezbiterium, który wsparty jest na bogato rzeźbionych belkach stropowych.
Renesansowy ołtarz, pochodzący z XVI wieku, mieści w sobie posągi świętych oraz namalowany w stylu szkoły włoskiej obraz przedstawiający wizerunek Matki Bożej Bolesnej.

Kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dzietrznikach.

Powstanie kościoła datuje się na około XIV-XV wiek. Prawdopodobnie został założony on przez ojców Paulinów. Początkowo był to drewniany (modrzewiowy) kościół, kryty gontem, wyposażony w trzy ołtarze. Posiadał zachrystię i dzwonnicę, w nawie i prezbiterium znajdowała się ceglana posadzka w 1730r. wymieniono posadzkę na podłogę drewnianą. Przed 1744 rokiem została zbudowana nowa dzwonnica. Przed 1800 rokiem miała miejsce wymieniono pokrycie dachu. Na początku XIX wieku zburzono wieżę lub odsunięto ją od ściany zachodniej, zbudowano albo wyremontowano dzwonnicę, wzniesiono soboty wokół nawy.
W 1896r. przybył do Dzietrznik ks. Wacław Kokowski, który uważał, że istniejący kościół jest za mały dla 3600 ludzi i w 1900 roku zapoczątkował budowę nowego kościoła pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Jest to kościół murowany w kształcie krzyża. Posiada trzy nawy. Zbudowany został w stylu gotyckim nadwiślańskim. Jedna wieża ma wysokość- 40 m, drugą - 25 m. Kościół ma długość 40 m, szerokość - 22m i wysokość - 18 m. Dach pokryty jest czerwoną dachówką. W 1909 roku wymurowane zostały cztery ołtarze., w których widnieją figury wyrzeźbione w kamieniu.

---

W budowie